Het is flink graven als afgestudeerde naar geschikte vacatures die aansluiten op je opleiding, maar tegelijkertijd is er een overdaad aan stage plaatsen. “We kunnen je geen baan aanbieden, maar je mag wel stage komen lopen” is een zin die steeds vaker uit de mond van bedrijven komt. Veel werk maar geen geld. De stagiaire lijkt de ideale uitkomst. Maar is dat zo?

Voor bedrijven is het de uitkomst in tijden van crisis. Het werk gaat door zonder hoge kosten te maken of verantwoordelijkheden te hoeven dragen. Toch gaat het ten koste van arbeidsplaatsen, stijgt het aantal jonge werkelozen en lijkt studeren voor een betere toekomst niets meer dan een illusie te zijn. Een voorbeeld waar veel jongeren zich in zullen herkennen is dat ze investeren in een goede opleiding, daarvoor een lening afsluiten omdat ouders niet financieel garant kunnen staan, na hun opleiding met een hoge schuld zitten en vervolgens niet aan het werk raken met als opgegeven hoofdreden dat ze geen ervaring hebben.

Dat kan twee dingen betekenen; of bedrijven gebruiken “geen ervaring” als makkelijk excuus om je af te wijzen of ze vinden inderdaad dat je weinig ervaring hebt wat natuurlijk zo is. Voor de afgestudeerde zit er maar een ding op: ervaring opdoen. Voor bedrijven lijkt het de ideale uitkomst maar als puntje bij paaltje komt wordt de economie op deze manier niet gestimuleerd en zijn we allemaal verliezers.

Los van de verantwoordelijkheid van ieder individu vind ik dat zowel de overheid als academies zelf meer verantwoordelijkheid zouden moeten nemen door te kijken naar het toekomstperspectief van studierichtingen en hoe ze daar het aantal studenten op af kunnen stemmen. Denk aan een opleiding psychologie of kunstacademies die er in overvloed zijn. Het kan toch niet zo zijn dat als de vraag hoog is ze maar meer gaan aanbieden en geen rekening houden met de gevolgen? Zoiets heet je kop in het zand steken, dat kan anders!